Проект «Wordyssey». 9-та країна, 9-тий перекладач: Ромео Цоллаку (Афіни, Греція).
|
Вірші проекту «Wordyssey» добряче відпочили на теплому середземноморському узбережжі південної Франції, й вирушили на схід... Дев'ятою країною, з якою їм щастить познайомитись, стає колиска розвитку європейської культури та філософії - Греція. Пункт прямування - «морські ворота» Греції, - Пірейський порт, Афіни. Саме тут їх зустрів наступний перекладач проекту, пан Ромео Цоллаку. Ромео Цоллаку (Romeo Çollaku; р. 1973, Саранда, Албанія) поет, прозаїк, драматург, перекладач. Перші його твори було надруковано на початку 70-х років (переклади грецької та французської поезії). Опублікував три книги віршів, роман і книгу оповідань. Переклав широкий спектр європейських письменників дев'ятнадцятого і двадцятого століть (серед них - Малларме, Верлен, Клодель, Рільке) на албанську і новогрецьку. Отримав Албанську національну премію за кращий переклад іноземної літератури албанською. Удостоєний цієї ж нагороди за антологію "Грецькі оповідання ХХ-го ст.". Навчався албанської мови і літератури в університеті Гирокастра. Зараз живе в Афінах, Греція. Переклади Ромео для проекту “Wordyssey”: Маріанна Кіяновська — українська поетеса, прозаїк, есеїст, перекладач, літературний критик та літературознавець. Член Національної спілки письменників України. 1997 року закінчила філологічний факультет Львівського університету. Координатор Львівського осередку Асоціації українських письменників. Δίπτυχο στον Μίλος Εάν η πόλη όπου ξεκίνησαν όλα δεν θα ήταν παρά μια πόλη ένας τόπος και όχι ένα σημείο τομής όχι ένα σύνολο άπο φωτογραφίες ανθρωπίνων προσώπων δίχως πρόσωπα εάν ο άνεμος εάν το χιόνι εάν οι ελαιώνες εάν οι λεμονιές εάν ο καφές εάν το κρασί εάν όλα αυτά που χωρίς εξαίρεση το μισό βιβλίο κρύβει δεν θα άφηναν λεκέδες πάνω στο δέρμα πάνω στο δάπεδο ας πούμε ενώ σέρνουμε τις σκιές μας εάν το παρελθόν θα είχε εντελώς ξοδευτεί ή θα είχε ξοδευτεί με το παραπάνω με το παραπάνω μάλιστα τότε ο ποιητής δεν θα ήταν παρά ποιητής ή ποιητής με το παραπάνω ή απλώς αυτός που ανεβαίνει και κατεβαίνει άπο πάνω κάτω άπο κάτω πάνω κι ούτω καθεξής ο θάνατος ένας ήλιος ανάμεσα στις γραμμές και ταυτόχρονα πίσω από αυτές κι ένα έξυπνο πουλί δεν θα καθόταν πια στην φωλιά του ή στο κλουβί του στο μούσι ή στα μάτια στο χέρι ή στο στόμα αλλά κάπου μέσα στην πιο ενδόμυχη εσωτερική γωνία περπατόντας επειδή δεν θα μπορούσε να πετάξει θα απογειωνόταν κι ύστερα πάλι θα προσγειωνόταν κι ούτω καθεξής Сергій Жадан — український письменник, перекладач та громадський діяч. Літературні твори Сергія Жадана одержали численні національні та міжнародні нагороди, були перекладені тринадцятьма мовами. Сергій Жадан є також активним організатором літературного життя України, учасником мультимедійних мистецьких проектів, а також акцій громадянської непокори. Έρωτας μέχρι θανάτου Το θυμάσαι αυτό το ύποπτο κάπως σπίτι; Έκει κατοικούσαμε σαν απεγνωσμένοι ζόμπι. Με πηγαινέλα στην αρχή, ο ύπνος ανάμεσα στις καρέκλες μέσα στις μπανιέρες, τις άθλιες νύχτες των ξενοδοχείων, τώρα το χέρι σου πάνω στο ζεστό τούβλο, η ζεστασιά του, η σάρκα του, ένα αληθινό πύλινο τούβλο. Θυμάσαι αυτόν τον γέρο; Τον είχαμε συναντήσει στην σκάλα. Στρημώχτηκε στον τοίχο για να μας ανοίξει το δρόμο, ακίνητος σαν πτώμα, μ’ ένα δύσπιστο βλέμμα στα πεταχτά του μάτια. Παρακολουθούσε την κάθε σου κίνηση, θαμπωμένος άπο την λάμψη των πορσελάνινων αστραφτερών σου αστραγάλων στις κολόνες από φως και σκόνη κάτω από την χάρη των γονάτων σου που ανέδιδαν ζεστασιά. Ο αστυνόμος που ζήτησε τότε να μας δει, ρώτησε με καχυποψία: «Πως είναι δυνατόν? Ένα μήνα! Ένα ολόκληρο μήνα! Και δεν προσέξατε την απουσία του; Ότι δεν έδινε σημάδι ζωής; Ένα μήνα;» «Η αλήθεια είναι πως όχι», δικαιολογήθηκα εγώ, «ήταν ο ωραιότερος μήνας της ζωής μου». «Και η απαίσια μυρωδιά; Δεν σας έκανε εντύπωση η απαίσια μυρωδιά;» «Όχι. Γιατί; Η ζωή συχνά είναι απαίσια». «Πέθανε στο κρεβάτι του, το ξέρετε; Πάνω άπο το κεφάλι σας. Το στρώμα του είχε βουλιάξει κι άγγιζε το δάπεδο. Λίγο ακόμα και θα έσταζε το ταβάνι». Εκείνη την στιγμή ξεκίνησε στο παράθυρο το απερίγραπτο καλοκαίρι, το ραδιόφωνο μετέδιδε θλιβερές ειδήσεις, ετοιμοθάνατος αν είμουν, ο θάνατος θα με είχε βρει ακούγοντας ειδήσεις. Κράτησες την καρδιά μου την στιγμή που σταματούσε και την έθρεψες ξανά ελπίδες ώσπου ξανάρχισε να χτυπά στο χέρι σου. Τι λέει κάποιος που γυρίζει να σε δει; Τι μπορεί να λέει κάποιος που σε βλέπει; Έρωτας μέχρι θανάτου. Θα σ’ αγαπούσα μέχρι θανάτου. Θα της δώσουμε τις πρώτες βοήθειες ώσπου να σηκωθεί ή θα ξεχυθούμε στις σπηλιές και στις σήραγγες. Συνέχισε, ζόμπι, να κροταλίζεις τα οστά σου, ανακοίνωσε το θάνατό σου, παίξε το κατεστραμένο σου μπάνιο. Τραγούδα αυτό που γνωρίζεις καλύτερα από οποιονδήποτε. Ο χρόνος δεν θα μας μετατρέψει σε σκλάβους, το τραγούδι μας τον διώχνει. Τρέχει χαρούμενος στην χούφτα μας ο έρωτας με τον όποιον κάθε μέρα έχουμε ποτίσει τα λουλούδια των τάφων μας. Богдана Матіяш — поетеса, редактор, літературний критик. Навчалася в Національному університеті «Києво-Могилянська академія». 2004 року закінчила магістерську програму «Філологія. Історія, теорія літератури та компаративістика». У 2004-2008 рр. була аспіранткою кафедри філології. Добірка віршів «Твоя любов проста й усміхнена» увійшла в антологію «Метаморфози. Десять українських поетів останніх десяти років». Перекладає з польської й білоруської мов. Редактор видавництва та часопису «Критика». Представник київської редакції часопису «Український журнал» (Прага). У 2010 році отримала нагороду від Союзу Українок Америки та Фундації Лесі та Петра Ковалевих за збірку «розмови з Богом» *** Εκείνοι που αγαπάνε αγγίζονται, κοίτα τι όμορφοι που είναι δειλοί σαν τα πρώτα φώτα της αυγής τολμηροί σαν τα περιστέρια εκείνοι που αγαπάνε κοίτα πόσο μεγαλόψυχοι είναι με τι τρυφερότητα δέχονται αυτό που τους συμβαίνει κοίτα τα χέρια τους γεμάτα θυσαυρούς τα χέρια τους τα μάτια τους την διάφανη χαρά τους την ηρεμία στο ευχτυχισμένο χαμόγελό τους την ειρήνη μιας απαλής αύρας του καλοκαιριού εκείνοι που αγαπάνε είναι σαν τα δελφίνια αληθινά χαμίνια που ξεπιδάνε άπο τον νερό σχηματίζοντας εκατοντάδες κύκλους κυμάτων γύρω τους και σκορπίζοντας φως μας διδάσκουν την ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που υπάρχει και δεν υπάρχει στον κόσμο μας διδάσκουν γλυκά και με θάρρος να πλησιάσουμε τους άλλους χωρίς την επιμονή της οπισθοχώρησης όπως το μούχρωμα σβήνει αργά το φως, το πουλί σηγεί όπως το νερό της γης αναβλύζει και τρέχει ακόμα Остап Сливинський — український поет, перекладач та літературознавець. У 2000 році закінчив Львівський університет, після чого чотири роки навчався в аспірантурі при кафедрі слов'янської філології. 2007 року захистив кандидатську дисертацію на тему «Феномен мовчання в художньому тексті (на матеріалі болгарської прози 60-90-х років ХХ століття)». Співупорядник перекладної українсько-білоруської поетичної антології «Зв'язокрозрив». Κάτι εκεί μπροστά ήταν πάντα στο φως Κάτι εκεί μπροστά ήταν πάντα στο φως και δεν ήταν πάσσαλος ούτε σήμα παρέκκλισης ούτε φανός, ούτε φάρος, κανενός κατοικία, ούτε κυνήγι ή μάχη κάποιου που θα επέμενε σ’ αυτά τα μέρη, ούτε άνθρωπος ούτε ζώο, ούτε δέντρο μαραμένο για να πέσει στο δικό του καθαρτήριο, άφθαρτο όπως η ψυχή μέσα στο αστραφτερό σώμα, ούτε πρόσκληση, ούτε υπόνοια, ούτε τίποτα όμοιο με μας που βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, τίποτα παρήγορο όταν είμαστε απαρηγόρητοι αποθαρρυντικό όταν παραδινόμαστε απελπισμένοι μπροστά στην ήττα. Κωφό στις προσευχές και στις δεήσεις, ίδιο κωφό σε καιρό πολέμου και ειρήνης, αλλά όχι λιγότερο ανησυχητικό εάν η σιωπή μας παρατείνεται. Γεμάτο φως για τους μικρούς ηπειρωτικούς πρίγκιπες και γι’ αυτούς που στα σκαλοπάτια ακολουθούν ο ένας τον άλλον. Μύωπες και συνετοί σαν γριές μητέρες. Και δίχως ελπίδα, όπως συμβαίνει συχνά, δεν υπάρχει ελπίδα, έτσι είναι. Олег Лишега — український поет, драматург та перекладач.Перша його книжка під назвою «Великий міст» з'явилася у 1989 році, а вже через рік вийшла друком збірка «Оповідок давнього Китаю». У 1997—1998 роках Лишега відвідав Пенсильванський університет, отримавши стипендію Фулбрайта. Лишега — перший український поет, якого було нагороджено премією ПЕН-клубу за поетичний переклад. Άσμα 555 Εφόσον δεν είναι πολύ αργά: σπάσε τον πάγο με το μέτωπό σου! Εφόσον δεν είναι πολύ αργά: σπάσε τον πάγο με το μέτωπό σου! Βγες από την άλλη, άντε! Ο κόσμος ο εξαίσιος να σε βρει ξανά! Ο κυπρίνος κάνει ακριβώς το αντίθετο, αφήνεται στις αβύσσους, κολυμπά αποδώ κι αποκεί. Ο κυπρίνος είναι εκεί για να πιαστεί αργά ή γρήγορα. Εσύ όμως είσαι άνθρωπος και δεν πέφτεις στα δίχτυα. Οι κυπρίνοι είναι αρκετά διαφορετικοί: τόσους αιώνες σε μπουλούκια. Χώνονται σε φρίχτες και σκοτεινές μάζες άμμου, για να ξαναεμφανιστούν στην άλλη πλευρά. Αλλά ο καιρός μας, δεν καταδιώκεται συνέχεια; Ένα μικρό φτερό τρίβει το άλλο… αυτό είναι! Νιώθεις εγκαταλειμμένος; Μα είσαι άνθρωπος! Μη γίνεις δειλός: πάντα θα τα καταφέρνεις. Εφόσον δεν είναι πολύ αργά: σπάσε τον πάγο με το μέτωπό σου! Ω, απέραντε, σπασμένε, θαυμαστέ, καινούργιε κόσμε! Прим.: вірші українською ви можете знайти за ось цим посиланням: litfest.ru/news/2012-12-17-2401 30 вересня, 2013 року. Бортовий журнал проекту «Wordyssey». Стартує культурно-перекладацький проект під назвою Wordyssey. Проект «Wordyssey». Перша країна, перший перекладач: Богдан Задура... Проект «Wordyssey». Друга країна, другий перекладач: Іштван Ковач... Проект «Wordyssey». Четверта країна, четвертий перекладач... Проект «Wordyssey». П’ята країна, п’ятий перекладач: Рафаель-Хосе... Проект «Wordyssey». Шоста країна, шостий перекладач: Башкім Шеху (м.Тірана, Албанія). Проект «Wordyssey». Сьома країна, сьомий перекладач: Арбен Дедя (Падова, Італія).Проект «Wordyssey». Восьма країна, восьмий перекладач: Флавіано Пісанеллі (Монпельє, Франція). |
